C_DaBROWSKA_PREZENTACJA.ppt                                                           

Polska Pisarka Maria Dąbrowska                            

Maria Dąbrowska- polska pisarka i publicystka, urodziła się 6 października 1889r. w Russowie pod Kaliszem jako najstarsza córka Ludomiry i Józefa Szumskich.

Maria Dąbrowska spędziła w Russowie tylko dzieciństwo i młodość, ale do końca pozostała związana z Ziemią Kaliską. Dom rodzinny M. Dąbrowskiej w Russowie nigdy nie był własnąscią jej rodziców.

W latach 1901- 1905 Dąbrowska uczęszczała do prywatnej szkoły Pani Heleny Semadeniowej, a nastepnie do gimnazjum dla dziewcząt.

Od 1907 roku Dąbrowska studiowała na uniwersytetach w Lozanii i Brukseli nauki przyrodnicze, ekonomię i socjologię.

W czasie I wojny światowej zaangażowała się w działalność patriotyczną, rozwijanie ruchu ludowego. Współpracowała z czasopismami "Chłopska Sprawa" i "Polska Ludowa". Była sympatyczką ruhu ludowego i spółdzielczego. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości pomagała w rozwoju szkolnictwa na wsi.

Okres okupacji hitlerowskiej spędziła w Warszawie. Zaangażowała się w działalność konspiracyjną. Brała udział w Powstaniu Warszawskim.

W 1957 r. otrzymała tytuł doktora honoris causa Uniwerytetu Warszawskiego.

w 1960 roku została honorową mieszkanką tego miasta.

Ważne miejsce w dorobku Dąbrowskiej zajęły także eseje literackie i opublikowane pośmiertnie Dzienniki. Dwutomowe Pisma Rozproszone (1964) gromadzą wcześniej drukowane osobno w czasopismach - autokomentarze (w tym do Nocy idni), wspomnienia i szkice krytyczne, w tym esej o Stanisławie Przybyszewskim Piewca niedojrzałości duchowej. Inny charakter ma tom esejów Szkice o Conradzie (1959), zawierający m.in. rozważania o tragizmie w twórczości autora Nostromo.

Dzienniki prowadzone od roku 1914 do śmierci dają autoportret pisarki (także studium jej życia intymnego) i panoramę epicką swego czasu. Bogate treściowo są zwłaszcza zapisy z lat stalinowskich (np. święty opis przyjęcia u prezydenta Bieruta) i ostatniego okresu życia (np. o niedługo przed śmiercią obejrzanym filmie Michelangelo Antoniego "Czerwona pustynia"). Ważne miejsce w Dziennikach zajmują zapisy snów. Liczne są tam też obserwacje literackie (np. na temat Geothego, Tomasza Manna, Marka Hłaski) i autokomentarze do własnego dzieła (np. o postaci  Barbary Niechcicowej).

Na podstawie powieści z 1975 roku powstała adaptacja filmowa pt. " Noce i dnie" która została wyreżyserowana przez Jerzego Antczaka.

Najważniejszym dziełem Marii Dąbrowskiej jest tetralogia powieściowa pt. "Noce i dnie", która została wydana w latach 1931-1934 w Warszawie. Powieść składa się z 4 tomów:

• tom 1 Bogumił i Barbara
• tom 2 Wieczne zmartwienie
• tom 3 Miłość
• tom 4 Wiatr w oczy